Hoe smaakt het? Ja, moeilijk. Het heeft wat zoets, wat romigs, wat onbeschrijfelijks...

• Dit is 'm dan: de doerian. Gevreesd vanwege zijn penetrante geur, maar voor veel Thai (en andere Aziaten) hun favoriete stukje fruit en daarom weleens liefkozend de koning van het fruit genoemd. Hoe smaakt het? Ja, moeilijk. Het heeft wat zoets, wat romigs, wat onbeschrijfelijks.
  
  Sommige vinden het naar kaas smaken, anderen naar uien of zweetsokken.... Het is ongrijpbaar, en juist dat fascineert. De beroemde reizende kok Anthony Bourdain die gek was op doerian omschrijft het zo: “Je ademt stinkt alsof je hebt getongzoend met je overleden grootmoeder.”
  
  Oeps. Kan wel zijn, maar in Azië zijn mens en dier er gek op (inderdaad, ook olifanten en sommige apen lusten het graag). En dat het stinkt, ach drop stinkt ook. Het maakt nog best uit hoe vers de doerian is. Eenmaal geplukt of van de boom gevallen rijpt de vrucht razendsnel.
  
  In het begin lijkt het qua smaak meer op een harde bittere groente, daarna wordt het zachter, zoeter en fruitiger. Niet onbelangrijk: ze zitten boordevol vitamines en mineralen!
  
  Doerian ziet er niet bepaald uit als een schattig appeltje. Het zijn stevige jongens, die doerians. Ze hebben een dikke afschrikwekkende puntige schil en kunnen 20 tot 30 centimeter groot worden en een centimeter of 10, 15 dik, met een gewicht van gemakkelijk meer dan 10 kilo. Vanwege die grootte worden ze weleens verward met jackfruit (ook wel nangka genoemd), die twee lijken op elkaar. Alleen jackfruit is meestal nog groter. Over jackfruit hebben we het een volgende keer. Maar.... ga jij de eerstvolgende keer dat je de kans hebt doerian proeven?